Iedereen kende Stoffel, en Stoffel kende iedereen. Jarenlang was hij een vertrouwd gezicht bij de Leeuwarder Zwaluwen. Deze week moesten we afscheid nemen van Stoffel.
Meetrainen
Stoffel kwam al een tijdje biljarten in ons clubhuis en kijken bij de trainingen, tot hij op een woensdagavond midden jaren ’80 aan de spelers van Zwaluwen 10 vroeg: “Kan ik niet eens meetrainen?” Dat kon natuurlijk. Stoffel werd op de goal gezet, want hard rennen kon hij niet zo goed.
Penalty
Na een paar maanden trainen vond Stoffel het tijd voor de volgende stap: “Ik wil wel eens in een wedstrijd meedoen!” En zo geschiedde. Voor elke wedstrijd werd overlegd met de trainer van de tegenstander: in de laatste minuten werd er gewisseld, en Stoffel kwam er dan in. Door de tegenstander werd vervolgens bewust een penalty veroorzaakt die Stoffel dan mocht nemen. De keeper en scheidsrechter speelden het spelletje mee, zodat de bal er altijd in ging. Mocht de bal het net tóch niet vinden, dan moest de penalty onherroepelijk opnieuw worden genomen. “Keeper te vroeg van de lijn, penalty overnieuw!” zei de scheidsrechter dan.
Zo speelde Stoffel jarenlang mee tijdens wedstrijden en schoot hij de ene na de andere bal er in – tot die ene wedstrijd tegen Blauw Wit 8. De keeper was onvermurwbaar: “Ik kom hier om ballen te stoppen!” riep hij. Drie keer moest de penalty door Stoffel worden genomen, maar helaas: de bal ging er niet in.
Foto links: Stoffel in zijn voetbaljaren. Foto rechts: Stoffel op latere leeftijd.
Pak met vloeitjes
Elk jaar vierde Stoffel zijn verjaardag in ’t Zwaluwnest. Weken van tevoren maakte hij al een lijst met genodigden. Stoffel stond dan bij de tafel in de kantine en las voor wie naar binnen mocht. Daarna hield de voorzitter een toespraak, gevolgd door een toespraak van Stoffel zelf. Hij trakteerde op bier, kroketten en kaas, en kreeg elk jaar één groot cadeau: een doos vol met pakjes vloeitjes. “Zo, dan ben ik weer voor een heel jaar klaar!” zei hij dan.
Tambour-maître
Tijdens één van die verjaardagen in ‘t Zwaluwnest kwam het inmiddels wereldberoemde Pasveerkorps voor Stoffel een show geven, is in het boek ‘75 jaar Zwaluwen’ te lezen. Dat had het Pasveerkorps zelfs niet voor Marco van Basten gedaan! Stoffel was gek op het Pasveerkorps – muziek was zijn grote hobby – en hij ging dan ook vaak kijken bij oefeningen van het Pasveerkorps (hun clubhuis lag bijna naast dat van de Zwaluwen). Vaak mocht Stoffel even tambour-maître zijn aan het eind van hun oefenavond.
Punt meer
Biljarten was iets wat Stoffel ook graag deed. In ’t Clubhuis van de Zwaluwen, maar ook vaak in ‘t Anker aan de Eewal. Stoffel kon heel aardig biljarten, maar er werd ook gezorgd dat hij altijd minstens één punt meer had. “Ben ik nou zo goed?” vroeg hij dan na afloop, om vervolgens fluitend naar huis te gaan.
Zo heeft Stoffel jarenlang gevoetbald, gebiljart en zijn verjaardag gevierd bij de Leeuwarder Zwaluwen. Hij kende bijna iedereen, had altijd tijd voor een babbeltje en was een populair figuur binnen onze vereniging. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit en kon hij niet meer bij de Leeuwarder Zwaluwen komen. Op 25 juni 2021 overleed Stoffel Bakker op 64-jarige leeftijd. Een groot gemis voor een ieder die Stoffel heeft gekend. Wij wensen zijn familie en vrienden heel veel sterkte toe.
Bestuur CSV de Leeuwarder Zwaluwen