We moesten er even op wachten, maar maandag 23 mei 2022 was het eindelijk zover: de vuurdoop van Zwaluwen VR3. SC Franeker had ons uitgenodigd voor een oefenpotje en had daarbij met name het aspect ‘doop’ van die vuurdoop erg letterlijk genomen: speciaal voor ons hadden ze bákken met regen besteld. 
Als je gedoopt wordt moet je het tenslotte goed doen hè! 
Als je gedoopt wordt moet je het tenslotte goed doen hè! Wij waren dus voordat de wedstrijd zelfs maar was begonnen al verzopen 
: u weet wel, met van die soppende schoenen en nat tot op je ondergoed. 
In tegenstelling overigens tot de dames van Franeker, die pas twee minuten voor het fluitsignaal van de scheids het veld opkwamen en dus nog helemaal droog waren. We waren even bang dat ze gezien het ‘zomerse’ weer bij nader inzien toch maar thuis waren gebleven (je had ze geen ongelijk kunnen geven 
), maar gelukkig: genoeg tegenstanders, we konden los! 
: u weet wel, met van die soppende schoenen en nat tot op je ondergoed. In tegenstelling overigens tot de dames van Franeker, die pas twee minuten voor het fluitsignaal van de scheids het veld opkwamen en dus nog helemaal droog waren. We waren even bang dat ze gezien het ‘zomerse’ weer bij nader inzien toch maar thuis waren gebleven (je had ze geen ongelijk kunnen geven ), maar gelukkig: genoeg tegenstanders, we konden los! Aarzelend begin
De scheids (intussen ook al kletsnat) gaf het startsignaal en de wedstrijd kwam wat aarzelend op gang. Beide partijen waren even zoekend, ook SC Franeker. Begrijpelijk natuurlijk, je speelt niet elke dag tegen de selectie van Zwaluwen VR3. 
Desalniettemin was de eerste kans voor de Franekers, maar gelukkig stond er een keeper in de goal van de Sweltsjes. Meteen daarop volgde een kans voor de Liwwadders, maar bliksem: ook bij Franeker hadden ze een keeper! 
Dat was dan toch weer even jammer nietwaar. Na dit veelbelovende begin kwam de wedstrijd op stoom, of eigenlijk kunnen we beter zeggen: in de stortbui, want het regende inmiddels pijpenstelen. 
Helaas hadden wij in de eerste helft wind én regen tegen 
, dus het was wachten op het eerste tegendoelpunt. Dat konden we overigens nog best lang uitstellen 
, maar uiteindelijk wisten de Franekers een gat in onze verdediging te vinden en PATSBOEM! 1-0. 
Dat trucje herhaalden ze nog eens een keer of twee, zodat we met een minieme achterstand aan de thee konden. 
Nou ja, er was geen thee, maar bij wijze van spreken dan.
Desalniettemin was de eerste kans voor de Franekers, maar gelukkig stond er een keeper in de goal van de Sweltsjes. Meteen daarop volgde een kans voor de Liwwadders, maar bliksem: ook bij Franeker hadden ze een keeper! Dat was dan toch weer even jammer nietwaar. Na dit veelbelovende begin kwam de wedstrijd op stoom, of eigenlijk kunnen we beter zeggen: in de stortbui, want het regende inmiddels pijpenstelen. Helaas hadden wij in de eerste helft wind én regen tegen , dus het was wachten op het eerste tegendoelpunt. Dat konden we overigens nog best lang uitstellen , maar uiteindelijk wisten de Franekers een gat in onze verdediging te vinden en PATSBOEM! 1-0. Dat trucje herhaalden ze nog eens een keer of twee, zodat we met een minieme achterstand aan de thee konden. Nou ja, er was geen thee, maar bij wijze van spreken dan.Nieuwe sterspelers
In de box werden natuurlijk een paar stevige woorden gesproken, dat kunt u begrijpen. 
Onze immer goedlachse trainer Rein (u weet wel, die succestrainer van de JO19-2, die! 
) foeterde even flink op ons. Zo had hij het ons niet geleerd! Nee, dat wisten wij natuurlijk ook wel. Overigens moeten wij hierbij wel vermelden – geen excuus, het is echt waar! – dat wij nog nooit in de samenstelling van vanavond hadden gespeeld. Maar liefst vijf (
) toekomstige sterspelers kwamen vanavond proefdraaien bij ons, sommigen hadden zelfs niet een keertje meegetraind. In de selectie van VR3 word je uiteraard niet zomaar opgenomen, dus we hadden besloten dat deze vijf spelers meteen maar tijdens een wedstrijd moesten laten zien of ze geschikt waren. 
Welnu, om die uitslag hoeven we niet heen te draaien: als je met een lach op je gezicht een wedstrijd in een hoosbui kunt spelen, dan ben je beslist geschikt. 
Welkom dus Julia, Danique, Lieke, Sari en Ilse: volgende week kunnen jullie de contracten tekenen! 
Onze immer goedlachse trainer Rein (u weet wel, die succestrainer van de JO19-2, die! ) foeterde even flink op ons. Zo had hij het ons niet geleerd! Nee, dat wisten wij natuurlijk ook wel. Overigens moeten wij hierbij wel vermelden – geen excuus, het is echt waar! – dat wij nog nooit in de samenstelling van vanavond hadden gespeeld. Maar liefst vijf () toekomstige sterspelers kwamen vanavond proefdraaien bij ons, sommigen hadden zelfs niet een keertje meegetraind. In de selectie van VR3 word je uiteraard niet zomaar opgenomen, dus we hadden besloten dat deze vijf spelers meteen maar tijdens een wedstrijd moesten laten zien of ze geschikt waren. Welnu, om die uitslag hoeven we niet heen te draaien: als je met een lach op je gezicht een wedstrijd in een hoosbui kunt spelen, dan ben je beslist geschikt. Welkom dus Julia, Danique, Lieke, Sari en Ilse: volgende week kunnen jullie de contracten tekenen! Andere opstelling
Even kijken, waar waren we gebleven? O ja, bij de thee. Met zoveel nieuwe spelers is het natuurlijk moeilijk om een opstelling te maken. Want ja, als je nog nooit een wedstrijd hebt gevoetbald, hoe weet je dan of je achterin het beste tot je recht komt of dat je beter voorin kunt staan? Lastig, lastig 
We vonden in elk geval dat het anders moest in de tweede helft. Dat werd meteen bevestigd toen onze coach het briefje met de opstelling uit zijn trainingsjack viste: dat was inmiddels een nat vodje geworden, waarop de namen van de spelers spontaan naar een andere plek op het veld waren gedreven. Zo was Nina ineens van de spits naar de verdediging gezakt, en was laatste man Britt helemaal van het papiertje verdwenen. We plakten haar er dus maar bovenaan in de spits weer op. En zo was de hele opstelling gehusseld, op de keeper na dan (die had zich nog net op tijd aan het net vast kunnen houden, anders was zij ongetwijfeld ook weggedreven ). We besloten dat we vooral de boel achterin dicht moesten houden – en kon dat nou het beste in een 2-2-2 opstelling, of toch liever 3-2-1? 
Voordat we het antwoord op die vraag goed hadden kunnen bespreken, was daar ineens de scheids alweer. We moesten door en rap een beetje! 
Met zoveel nieuwe spelers is het natuurlijk moeilijk om een opstelling te maken. Want ja, als je nog nooit een wedstrijd hebt gevoetbald, hoe weet je dan of je achterin het beste tot je recht komt of dat je beter voorin kunt staan? Lastig, lastig We vonden in elk geval dat het anders moest in de tweede helft. Dat werd meteen bevestigd toen onze coach het briefje met de opstelling uit zijn trainingsjack viste: dat was inmiddels een nat vodje geworden, waarop de namen van de spelers spontaan naar een andere plek op het veld waren gedreven. Zo was Nina ineens van de spits naar de verdediging gezakt, en was laatste man Britt helemaal van het papiertje verdwenen. We plakten haar er dus maar bovenaan in de spits weer op. En zo was de hele opstelling gehusseld, op de keeper na dan (die had zich nog net op tijd aan het net vast kunnen houden, anders was zij ongetwijfeld ook weggedreven ). We besloten dat we vooral de boel achterin dicht moesten houden – en kon dat nou het beste in een 2-2-2 opstelling, of toch liever 3-2-1? Voordat we het antwoord op die vraag goed hadden kunnen bespreken, was daar ineens de scheids alweer. We moesten door en rap een beetje! Hondenweer
Met de wind en de regen dit keer in de rug keerden wij vol goede moed terug naar het veld. Nu kwamen onze kansen! 
Maar ja, wij hadden die opstelling helemaal niet goed tussen onze oren. 
Wie stond nu ook al weer waar? Verwarring alom. 
De Franekers aarzelden niet en profiteerden daar direct van: binnen een minuut werkten ze de bal tegen de touwen, heel rap gevolgd door nog ééntje. 
Potverdikkie. Daarna sloten we onze gelederen zo goed mogelijk en werd er beter gevoetbald, wat zelfs resulteerde in een prachtkans bij het doel van SC Franeker. Helaas stond daar nog steeds diezelfde keeper 
, zodat een doelpunt er niet in zat, ondanks de aanmoedigingen van onze massaal toegestroomde supporters. Het was trouwens zowaar droog toen de scheids het eindsignaal floot, al hielp ons dat niet zoveel meer: tegen die tijd waren wij al lang een stel verzopen katten. 
Na het douchen was het haar van Lieke bijvoorbeeld droger dan daarvóór, dus dan hebt u vast wel een beetje een beeld bij het hondenweer tijdens de wedstrijd. 
Maar ja, wij hadden die opstelling helemaal niet goed tussen onze oren. Wie stond nu ook al weer waar? Verwarring alom. De Franekers aarzelden niet en profiteerden daar direct van: binnen een minuut werkten ze de bal tegen de touwen, heel rap gevolgd door nog ééntje. Potverdikkie. Daarna sloten we onze gelederen zo goed mogelijk en werd er beter gevoetbald, wat zelfs resulteerde in een prachtkans bij het doel van SC Franeker. Helaas stond daar nog steeds diezelfde keeper , zodat een doelpunt er niet in zat, ondanks de aanmoedigingen van onze massaal toegestroomde supporters. Het was trouwens zowaar droog toen de scheids het eindsignaal floot, al hielp ons dat niet zoveel meer: tegen die tijd waren wij al lang een stel verzopen katten. Na het douchen was het haar van Lieke bijvoorbeeld droger dan daarvóór, dus dan hebt u vast wel een beetje een beeld bij het hondenweer tijdens de wedstrijd. Paar verbeterpuntjes
In de box maakten wij de balans op. 
Voor een eerste wedstrijd helemaal niet zo gek, al zagen we hier en daar wel een paar kleine verbeterpuntjes. Onze conditie kon bijvoorbeeld wel wat beter, net als ons positiespel, onze techniek, het overspelen naar elkaar en niet geheel onbelangrijk: elkaars namen kennen. 
“NUMMER 10!!” naar je eigen teamgenoot schreeuwen is ook wat apart, nietwaar? 
Afgezien van deze kleine details ging het verder prima – kort samengevat door onze trainer: we speelden als kippen zonder kop 
. Wel hele vrolijke kippen, dat dan weer wel. Julia (of was het nou Sari? Die namen, hè… 
) trok als eindconclusie: gezien de minstens 80 kansen voor SC Franeker en de eindstand van 7-0 (laten wij het daar in elk geval maar op houden, op een gegeven moment zijn wij gestopt met tellen 
) heeft Franeker het gewoon niet zo heel erg goed gedaan. 
U ziet, zelfs als wij de wedstrijd verliezen en een complete moessonregen over ons heen krijgen zien wij nog steeds de zonnige kant van het geheel! 
In het zwembad op de Franeker velden (het leek soms meer op waterpolo 
dan voetbal) hebben we het hoofd nog heel behoorlijk boven water weten te houden. Het smaakt in elk geval naar meer, dus ons doel is duidelijk: 2x per week trainen, onze techniek en conditie verbeteren en dan komt die eerste overwinning snel genoeg! 
Voor een eerste wedstrijd helemaal niet zo gek, al zagen we hier en daar wel een paar kleine verbeterpuntjes. Onze conditie kon bijvoorbeeld wel wat beter, net als ons positiespel, onze techniek, het overspelen naar elkaar en niet geheel onbelangrijk: elkaars namen kennen. “NUMMER 10!!” naar je eigen teamgenoot schreeuwen is ook wat apart, nietwaar? Afgezien van deze kleine details ging het verder prima – kort samengevat door onze trainer: we speelden als kippen zonder kop . Wel hele vrolijke kippen, dat dan weer wel. Julia (of was het nou Sari? Die namen, hè… ) trok als eindconclusie: gezien de minstens 80 kansen voor SC Franeker en de eindstand van 7-0 (laten wij het daar in elk geval maar op houden, op een gegeven moment zijn wij gestopt met tellen ) heeft Franeker het gewoon niet zo heel erg goed gedaan. U ziet, zelfs als wij de wedstrijd verliezen en een complete moessonregen over ons heen krijgen zien wij nog steeds de zonnige kant van het geheel! In het zwembad op de Franeker velden (het leek soms meer op waterpolo dan voetbal) hebben we het hoofd nog heel behoorlijk boven water weten te houden. Het smaakt in elk geval naar meer, dus ons doel is duidelijk: 2x per week trainen, onze techniek en conditie verbeteren en dan komt die eerste overwinning snel genoeg! 
